Uit het leven gegrepen...

Over beelddenken en Daniel Tammet

Net het boek "Embracing the Wide Sky" van Daniel Tammet gelezen. Tammet heeft Asperger en savant-syndroom. Erg interessant en herkenbaar, vooral de hoofdstukken over de werking van het brein, het leren van talen en linguïstiek. Het deel over getallen en getalvaardigheid echter, maakte plots enkele herinneringen los, die blijkbaar diep begraven zaten in mijn eigen brein. Tammet beschrijft hoe getallen voor zijn geestesoog verschillende vormen, kleuren en texturen bezitten, en hoe hem dat altijd heeft geholpen om er de uitzonderlijkste dingen mee te doen (zoals het getal pi tot duizenden cijfers na de komma onthouden en uit het hoofd reproduceren). Ik bedacht plots dat ik als kind iets gelijkaardigs deed: getallen hadden voor mij weliswaar geen vorm of kleur, maar warenmannelijk of vrouwelijk. De 1 = een jonge kerel, beetje schuchter; 2 was uitgesproken vrouwelijk, jong, lief en mooi; 3 was een matrone, dik en bazig; 4 een vrouw, mooi, maar kordaat; 5 en 6 waren mannelijk en jong, 7 een zeurpiet, vervelend en zeker ook een man; 8 was een mollig ventje en 9 een bezadigde heer; 10 was weer een vrouw.

Heel vreemd, en helemaal vergeten, eigenlijk... Overigens hielpen deze visualisaties mij, in tegenstelling tot Tammet, niet om het rekenen beter onder de knie te krijgen, in tegendeel: ze leidden me af, ik verzon er hele verhalen bij...

Iets gelijkaardigs, overigens, voor dagen en maanden: allemaal een persoonlijkheid, en sommige al aardiger dan andere...

De boeken van Tammet (Born on a Blue Day en Embracing the Wide Sky) zijn optimistisch van teneur, interessant voor iedereen, maar zeker ook voor wie interesse heeft in autisme en de werking van het brein in het algemeen.